Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Broninie - Metoda Krakowska

Metoda Krakowska

"Język jest nie tylko źródłem poznania, ale podstawowym wymiarem tożsamości kształtowania się więzi społecznych."

Jagoda Cieszyńska

Trudno kształtować więź z drugim człowiekiem bez umiejętności komunikowania się. Każdej naszej aktywności towarzyszy słowo mówione i pisane, ponieważ otaczający nas świat jest językowy. Zbudowanie języka w umyśle dziecka niemówiącego, czy z trudnościami komunikacyjnymi, nie jest możliwe bez pobudzenia wszystkich sfer odpowiedzialnych za rozwój mowy. Metodą, dzięki której dokonujemy stymulacji wszystkich funkcji poznawczych, z powodzeniem stosowaną w Naszym Ośrodku jest Metoda Krakowska. Jest to metoda budowania systemu językowego w oparciu o naukę czytania.

Metoda Krakowska jest programem terapii dzieci z różnymi zaburzeniami rozwojowymi. Przeznaczona jest dla dzieci niemówiących lub posługujących się własnym kodem językowym, dzieci z autyzmem, zespołem Aspergera, dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną oraz z innymi zaburzeniami. Twórczyniami metody są siostry - Elżbieta Wianecka i Jagoda Cieszyńska - które zainspirowane pracą własnej mamy (Wacławy Zuziowej) opracowały kompleksowy program terapeutyczny dla dzieci, których rozwój nie przebiega prawidłowo.

Podstawowym założeniem metody jest dotarcie do dziecka poprzez stymulację językową, a jeśli jest to niemożliwe - poprzez wykształcenie alternatywnej formy komunikacji (pismo), która ma prowadzić do wzbudzenia w dziecku potrzeby i chęci mowy.

Metoda Krakowska to terapia neurobiologiczna, która stymuluje wszystkie funkcje poznawcze, naśladując etapy ich kształtowania się obserwowane u dzieci bez trudności rozwojowych.

Terapia prowadzona wg Metody Krakowskiej obejmuje następujące elementy: 

1. Terapię słuchową - (m.in. program Słucham i uczę się mówić).
2. Stymulację naśladowania mowy ze wsparciem Gestów Artykulacyjnych (GA).
3. Terapię funkcji wzrokowych (między innymi: koncentrowanie wzroku na twarzach, obrazkach, identyfikowanie obrazków, analiza synteza wzrokowa na materiale tematycznym-konkretnym i atematycznym-symbolicznym).
4. Symultaniczno-Sekwencyjną Naukę Czytania^® i kształtowanie systemu językowego poprzez programowanie.
5. Budowanie kompetencji komunikacyjnej i językowej poprzez prowadzenie Dziennika wydarzeń.
6. Diagnozę dominacji stronnej umożliwiająca wybór dominującej ręki.
7. Stymulację zabawy (od naśladowania elementów zabawy tematycznej do rozbudowanych sekwencji z użyciem języka w dialogach).
8. Stymulację lewej półkuli mózgu (naśladowanie, kontynuowanie, uzupełnianie sekwencji i szeregów, wskazywanie relacji, naśladowanie symbolicznych, linearnych, sekwencyjnych wzorów z klocków).
9. Terapię zachowań społecznych (stosowanie się do reguł, nawiązywanie kontaktu z dorosłymi, starszymi dziećmi i rówieśnikami).
10. Stymulację funkcji motorycznych (manualnych, planowania ruchu i motoryki dużej).
11. Stymulację przetwarzania bodźców smakowych, zapachowych i dotykowych (poznawanie smaków, zapachów i wrażeń dotykowych poprzez język).
12. Stymulację pamięci (ćwiczenia pamięci symultanicznej i sekwencyjnej na materiale konkretnym i symbolicznym).
13. Ćwiczenia kategoryzacji (od kategorii prymarnych do językowo wyrażonych).
14. Ćwiczenia myślenia sytuacyjnego i przyczynowo-skutkowego.
15. Ćwiczenia myślenia przez analogię.

Opracowała: Aneta Kierońska